Ciężko to opisać. Trzeba samemu  przeżyć i zderzyć z własnymi doświadczeniami, ze swoją psychiką. Trochę jest w tym z delirium, trochę z katharsis a trochę ze zwykłego szaleństwa. Czasami wydaje mi się ze zmaganie ze swoją przeszłością jest trudniejsze niż z przyszłością. Jest w tym jakaś tragedia i romantyczność. Takie "dwa w jednym" jak to kiedyś reklamowali szampon pewnej marki z tonami sypiacego się łupieżu :).Po spektaklu utwierdziłem się w przekonaniu, że zrozumieć kobietę może tylko inna kobieta. A i to nie zawsze.

Spektakl inspirowany Księgą niepokoju Bernarda Soaresa, pomocnika księgowego w Lizbonie Fernanda Pessoi i Wilkiem stepowym Hermana Hesse. Świat wyobraźni i rzeczywistość przenikają się. Marzenia i gra stapiają się w jedno.

• Prev
• Next