Trzeci dzień festiwalu zamknął koncert Mawawil – Cygan z delty Nilu – grupy, która ocala od zapomnienia ginącą sztukę koczowniczego ludu egipskich Cyganów. W trakcie koncertu widzów oczarowały szczególnie piękne brzmienia oryginalnych instrumentów: kawali- bambusowego fletu, rababy- instrumentu stworzonego na wzór wiolonczeli, skonstruowanej z połowy orzecha pokrytego rybią skórą, dwóch bębnów i arghoula- antycznego podwójnego bambusowego klarnetu, o bardzo charakterystycznym dźwięku.

Po pierwszych muzycznych utworach zaczęły się solowe występy wokalistów: kobiety i mężczyzny, dwóch biegunów - ognia i wody. Swój śpiew rozpoczynali oni od mawwāl, czyli improwizowanego wokalnego popisu poetyckiej narracji. Przy cichych dźwiękach akompaniamentu przystępowali do swojej przejmującej opowieść. Wokalista zaczynał spokojną melorecytacją, żeby po paru chwilach połączyć się z muzykami w dynamicznym i rytmicznym pędzie. Tworzył się dialog: muzyków, wokalistów i widzów. Kobieta wychodząc do publiczności, podrywała słuchaczy do tańca, śpiewała, gestykulowała, flirtowała z nimi. Mężczyzna stał natomiast na scenie, statyczny, opanowany, z powściągliwymi ruchami i mimiką.

Matylda Dudek

• Prev
• Next